Μερικοί φίλοι αποφάσισαν πριν
κάποια χρόνια να αφήσουν πίσω τους την πόλη και να εγκατασταθούν στις παρυφές
ενός βουνού της Εύβοιας χωρίς να έχουν σχέση με την περιοχή ή τη ζωή στην
ύπαιθρο. Άρθρο της Μερόπης Κόκκινου, από το LIFO.GR, με πολλές σχετικές φωτογραφίες.
Δεν θυμάμαι πόσο καιρό έχω να βρεθώ
εκτός πόλης, στην εξοχή, σκέφτομαι καθώς οδηγώ μαζί με τον Πάρι προς τα
κεντρικά της βόρειας Εύβοιας. Έχουμε ήδη αφήσει πίσω την άχαρη εθνική οδό,
έχουμε περάσει τη Χαλκίδα και ακολουθούμε πορεία προς το Προκόπι και το Πήλι
προσπαθώντας να διασχίσουμε τον φιδίσιο δρόμο στους πρόποδες του όρους Πυξαριά,
ένα βουνό γεμάτο από πυξούς- εκείνα να κοντά δέντρα που παράγουν ένα ξύλο πολύ
σκληρό, συμπαγές και ανθεκτικό που στην αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε για την
κατασκευή πυξίδων, εξού και το όνομα.