The Factory Project

Μετά από αρκετό καιρό σκέφτηκα να ενεργοποιήσω ξανά το προσωπικό μου ιστολόγιο.

Και να ξεκινήσω από την αρχή αυτή τη φορά. 

Τόποι, χρώματα, αρώματα, συνήθειες, επαναλαμβάνονται κάποιες φορές στη ζωή μας, τυχαία, αλλά και με μια περιοδικότητα που δεν μπορούμε να τη μαντέψουμε. Μπορούμε να την αναγνωρίσουμε όμως.

Εξάρχεια , ΕΜΠ, φοιτητής –προπτυχιακός και μεταπτυχιακός- αλλά και ερευνητής μετά, τα νεαρά χρόνια. Χρόνια της ψευδαίσθησης της ευμάρειας τότε.

Εξάρχεια, και πάλι για ένα χρόνο ακριβώς, Μάρτης 2015 μέχρι Φλεβάρη του 2016. Λίγο πιο πέρα τώρα, στο μεγάλο δημόσιο κτήριο της πλατείας Κάνιγγος, να δουλεύω για τη Βιομηχανία.

Ξεκινάει ο Μάρτης για το 2016. Περίεργος μήνας, σα να ξεκινά μαζί του η εποχή της πιεστικής και καταιγιστικής υλοποίησης αλλότριων σχεδίων. Μόνος, από την άλλη, στην αναζήτηση εναλλακτικών διαδρομών, διαδρομών που θα προσφέρουν λύσεις, την εποχή της αδράνειας.

Πάμε από την αρχή λοιπόν. 

Στην κορύφωση της κρίσης να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις, προβληματισμούς, διερευνήσεις και εξερευνήσεις. Αφορμή η καθημερινότητα. Κάθε μέρα, νέες σκέψεις, προβληματισμοί, νέες διερευνήσεις και εξερευνήσεις.

Στην καθημερινότητά μου μπαίνει –εδώ και αρκετά χρόνια- ο κρίσιμος τομέας του σχεδιασμού. Σχεδιασμού αναπτυξιακού και λιγότερο αναπτυξιακού-«άλλου». 

Συναντώντας και εστιάζοντας τελικά στο περισσότερο παραμελημένο «παιδί» του σχεδιασμού, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια: τη Βιομηχανία.

Σε μια προσπάθεια να αναδειχτούν ζητήματα κρίσιμα. Ζητήματα που μένουν στο περιθώριο των σεναρίων και των στρατηγικών, ωστόσο είναι αυτά  που η συνείδηση και η εμπειρία λέει πως κρίνουν την πορεία των επιλογών και τα αποτελέσματα των αποφάσεων. Ζητήματα που κρίνουν τις ίδιες τις ζωές μας.

Πολύ γενικό αυτό. Σας μπερδεύει μήπως; 

Ας του δώσουμε ένα όνομα: να το πούμε «The Factory Project» λοιπόν!