Το Παραμύθι με το Όνομα: «Ανάπτυξη»

του Αντρέα Δάνου

– Παππού, τι είναι ανάπτυξη; Ρώτησε ο Γιάννης, ο μικρός μου εγγονός.

– Ανάπτυξη, Γιάννη μου, είναι να σκοτώνουμε ένα δάσος που υπάρχει από τα αρχαία χρόνια και να δηλητηριάζουμε τα χώματα και τα νερά που είναι πάνω και κάτω από τη γη για να βγάλουμε χρυσάφι που τα δέντρα το εμπόδιζαν να βγει στην επιφάνεια. Ανάπτυξη είναι να χαλάμε το νερό και τα δάση αυτά, που έχουν πολύ μικρότερη αξία από το χρυσάφι για τη ζωή μας, τη ζωή των ανθρώπων. Χωρίς νερό και δάση ζούμε, χωρίς χρυσάφι δεν ζούμε. Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε το έργο αυτό και να μη μυξοκλαίμε για μερικά άχρηστα δεντράκια και λίγο τάχα γάργαρο νερό. (Μίδας; Ποιος σου είπε το παραμύθι του βασιλιά Μίδα;).

– Ανάπτυξη είναι ακόμα: Σε μια πόλη όλο τσιμέντο -τσιμεντούπολη την είπαν μερικοί κακοί γι’ αυτόν τον λόγο- στο τελευταίο μεγάλο οικόπεδο που έμεινε να φτιάχνεις καζίνο γι’ αυτούς που «τον φυσάνε τον παρά», αλλά και γι αυτούς που θέλουν να τον αποκτήσουν ξοδεύοντας τις τελευταίες οικονομίες τους, να φτιάχνεις ξενοδοχεία πολυτελείας για τους πολύ λίγους που μπορούν να πληρώσουν γι’ αυτά τα δωμάτια, αλλά να φτιάχνεις και malls για ανθρώπους σαν και σένα κι εμένα. Οι κακοί λένε ότι τα mall θα κλείσουν όλα τα μικρά μαγαζιά που ψωνίζουμε σήμερα. Τι τα θέλουμε όμως όλα αυτά, Γιάννη μου; Ένα και καλό μας φτάνει. Λένε ακόμα οι κακοί ότι το καζίνο και τα ξενοδοχεία θα μας αποκλείσουν από τη θάλασσα και δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε για μπάνιο. Σαχλαμάρες, θα κάνουμε μπάνιο στην μπανιέρα μας!

Νομίζεις, μου λες, ότι η τσιμεντούπολη έχει ανάγκη από δέντρα πολλά και μεγάλα και σ’ αυτό το μεγάλο οικόπεδο θα μπορούσαμε να τα φυτέψουμε. Εντάξει, να φυτέψουμε μερικά δέντρα, αλλά τι τα θέλουμε τα πολλά; Βάρος θα είναι. Περιττά έξοδα για συντήρηση και μισθούς. Αυτό το τελευταίο όμως δεν το λέμε (ότι δηλαδή δεν θέλουμε να ξοδευόμαστε σε μισθούς). Αντίθετα λέμε πως η ανάπτυξη θα φέρει δουλειές, γιατί υπάρχουν, όπως είπαμε, κι οι κακοί που δεν θέλουν να καταλάβουν τη μεγάλη, την τεράστια αξία της ανάπτυξης για την εθνική οικονομία.

– Ανάπτυξη είναι ακόμα, Γιάννη μου, να χτίζουμε εργοστάσια που καίνε κάρβουνο και πετρέλαιο για να βγάλουν ρεύμα ηλεκτρικό. Ε, μπορεί να κοστίζει κάτι παραπάνω από το ρεύμα που βγάζουμε από τον ήλιο και τον αέρα με ειδικές μηχανές, αλλά αξίζει τον κόπο, αφού πιο μεγάλα έξοδα σημαίνουν πιο μεγάλο ΑΕΠ, δηλαδή πιο μεγάλη ανάπτυξη (τι είναι ΑΕΠ; Αυτό είναι ένα άλλο παραμύθι που θα σου το διηγηθώ όταν μεγαλώσεις). Τώρα, αν αυτό βρομίζει τον αέρα που αναπνέουμε και συντομεύει τη ζωή μας, ε, δεν μπορούμε να τα ‘χουμε κι όλα…

Εντάξει, Γιαννάκη μου, νομίζω πως θα κατάλαβες πια ότι ανάπτυξη είναι μια ευλογία που ο ίδιος ο άνθρωπος -αυτό το αριστούργημα της πλάσης- έδωσε στον εαυτό του σαν ένας άλλος θεός! Και θα κατάλαβες σίγουρα πόσο μας συμφέρει όλους, πλούσιους και φτωχούς, αφού, άμα οι πλούσιοι γίνουν πλουσιότεροι, οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι κι έτσι θα πάνε στον παράδεισο. Θα βγουν λοιπόν κι αυτοί κερδισμένοι.

Είναι η περίπτωση που οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι τη λένε win-win!

– Κατάλαβες, Γιάννη;

– Όχι!

Πηγή: ΑΥΓΗ