Παγκόσμια Έρευνα της HSBC : ο ένας στους τέσσερις είναι ευάλωτος σε μελλοντικές «Οικονομικές Αναταράξεις»

Αναλύσεις Ιστολογίου

του Μιχάλη Μπούργου

Ο ένας στους τέσσερις κατοίκους αυτού του πλανήτη φαίνεται απλά να «καταφέρνει να τα βγάζει πέρα». Η κατηγορία αυτή εμφανίζεται ιδιαίτερα ευάλωτη σε πιθανές μελλοντικές οικονομικές αναταράξεις. Το παραπάνω στοιχεία παρουσιάστηκαν στην επικαιροποιημένη έρευνα της HSBC «Η Δύναμη της Προστασίας», με τίτλο «Αντιμετωπίζοντας το Μέλλον». Στον πλανήτη Ελλάδα, αν η HSBC κατέγραφε τη «Δύναμη της Προστασίας» μάλλον ο τίτλος θα γίνονταν «τρέμοντας το μέλλον».

Αλλά η έρευνα έγινε σε άλλες 13 χώρες, στις οποίες εξετάστηκαν τα επίπεδα «οικονομικής ασφάλειας». Και το πρώτο συμπέρασμα αυτονόητο νομίζω: αναδείχθηκε η ιδιαίτερη αξία του σχεδιασμού και της έγκαιρης διατύπωσης κατάλληλων στρατηγικών με σκοπό τη διασφάλιση ενός βελτιωμένου οικονομικού περιβάλλοντος. Το αντίθετο δηλαδή από ότι συμβαίνει στη χώρα μας. Όχι μόνο τώρα. Αλλά για πολλά-πολλά χρόνια, χρόνια κατά τα οποία η απουσία οποιουδήποτε σοβαρού σχεδιασμού μας οδήγησαν στη βαθιά, διαρθρωτική κρίση του σήμερα.

Ανάμεσά τους και οι Γάλλοι του «σωτήρα» Μακρόν, που αν και παρουσιάζονται στα ΜΜΕ να μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα μας, την ίδια στιγμή ο ένας στους τρεις (32%) δηλώνει πως «απλώς διαχειρίζεται τα καθημερινά οικονομικά του αλλά δεν μπορεί να κάνει αυτό που θα ήθελε». Λίγο χειρότερα από αυτούς μόνο οι Αργεντίνοι, σε ποσοστό 34%.

Χάσμα «αισιοδοξίας» ανάμεσα σε αυτούς που απλώς τα βγάζουν πέρα και σε όσους διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα οικονομικά τους: σχεδόν το ένα τέταρτο (22%) όσων ανήκουν στην πρώτη ομάδα αναμένουν ότι η οικονομική τους κατάσταση θα επιδεινωθεί τα επόμενα τρία χρόνια, σε σύγκριση με το κατά πολύ μικρότερο 6% της δεύτερης κατηγορίας.

Υπάρχει άραγε οικονομική υποστήριξη μέσα στη διευρυμένη οικογένεια στις χώρες της έρευνας; Η απάντηση είναι θετική, με το 54% των ερωτηθέντων να προσφέρει την τακτική οικονομική του υποστήριξη στους γονείς ή στα ενήλικα παιδιά του. Αλλά δεν το πράττουν με ιδιαίτερη «ικανοποίηση»: πάνω από το ένα τέταρτο (26%) των ερωτηθέντων υποστηρίζουν ότι το γεγονός αυτό τους κάνει να νιώθουν οικονομικά «στραγγισμένοι». Το 24% αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν χρήματα από τις αποταμιεύσεις ή τις επενδύσεις τους για να υποστηρίξουν γονείς ή ενήλικα παιδιά.

Στη συνέχεια, για να εστιάσουμε λίγο περισσότερο σε αυτούς που τη βγάζουν δύσκολα. Οι πολίτες αυτοί φαίνεται ότι:

• Φοβούνται περισσότερο: την ανεργία και την περαιτέρω αισθητή αύξηση του κόστους ζωής τους (38%).

• Δεν τους φτάνουν τα χρήματα που έχουν να φροντίσουν την υγεία των ιδίων και της οικογένειάς τους, αν και αυτό αποτελεί βασική προτεραιότητά τους. Μάλιστα, το 43%, των ανθρώπων αυτών, το χαρακτηρίζει ως τη σημαντικότερη παράμετρο της οικονομικής τους ασφάλειας.

• Μεγάλο ποσοστό τους (31%) ανησυχούν πως αν παρουσιάσουν μια μακροχρόνια ασθένεια ή αναπηρία, η οικογένειά τους δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει οικονομικά. (15% αυτών που διαχειρίζονται καλά τα οικονομικά τους πιστεύει το ίδιο).

• Μόλις το 22% από αυτούς διαθέτειν ασφάλιση που θα μπορούσε να καλύψει ένα εφάπαξ ποσό σε περίπτωση που διαγιγνώσκονταν με σοβαρή πάθηση όπως ο καρκίνος.

• Ιδιωτική ιατρική ασφάλιση έχει το 31% και ασφαλιστική κάλυψη ζωής το 27% (τα αντίστοιχα ποσοστά για όσους διαχειρίζονται ικανοποιτικά τα οικονομικά του ανεβαίνουν στο 50% και 45%).

• Οι περισσότεροι (54%) νιώθουν ιδιαίτερο άγχος για το μέλλον (μάλλον υψηλό, 38%, και το αντίστοιχο ποσοστό για όσους διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα οικονομικά τους).

• Σε αναλογία μεγαλύτερη του ενός στους τρεις δεν συζήτησαν ποτέ με κανέναν για τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη της οικονομικής τους κατάστασης σε περίπτωση που τους συνέβαινε κάτι.

Αυτά τα ενδιαφέροντα –αν και λίγο-πολύ αναμενόμενα στοιχεία από την έρευνα της HSBC «Η Δύναμη της Προστασίας - Αντιμετωπίζοντας το Μέλλον» που μας έγιναν αυτές τις μέρες γνωστά. Σε χώρες που βρίσκονται στην κορύφωση της κρίσης, όπως είναι η χώρα μας, θεωρώ δεδομένο ότι τα σχετικά ευρήματα θα ήταν πολλαπλάσια αρνητικά. Μπορούμε έτσι να κατανοήσουμε καλύτερα τους λόγους που στις περιπτώσεις αυτές το προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού μειώνεται 10 ολόκληρα χρόνια. Δυστυχώς.

Κλείνοντας το σημείωμα αυτό θα ήθελα να επισημάνω ξανά το βασικό πόρισμα της έρευνας αυτής: την ιδιαίτερη αξία του σχεδιασμού και της έγκαιρης διατύπωσης κατάλληλων στρατηγικών με σκοπό τη διασφάλιση ενός βελτιωμένου οικονομικού περιβάλλοντος. Είναι η μόνη λύση. Πιστέψτε με.

The Factory Project, 12/9/2017