Λίαν
αποκαλυπτικό –και υποστηρικτικό των αντιλήψεων που αναπτύσσονται στο ιστολόγιο
αυτό- το άρθρο της Δήμητρας Μανιφάβας
από την Έντυπη Έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, για έναν βασικό λόγο που η χώρα μας έχει
βυθιστεί στην κρίση. Αναδεικνύει τρία σημαντικά δεδομένα: (α) Η Ελλάδα είναι ανάμεσα
στους πρώτους στον Κόσμο σε Ερευνητές (β) η χώρα μας –ταυτόχρονα- είναι
τελευταία στους τελευταίους σε Καινοτομία (γ) Το 2015 δαπανήθηκε μόλις το 0,97%
του ΑΕΠ για Έρευνα και Ανάπτυξη. Αλλά ας διαβάσουμε προσεκτικά το άρθρο και τα
στοιχεία που παρουσιάζει:
Στην
τελευταία έκθεση για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα που δημοσιοποίησε στα τέλη
Σεπτεμβρίου το Παγκόσμιο Οικονομικό
Φόρουμ (World Economic Forum - WEF), όπου συνολικά εξετάζονται οι επιδόσεις
των χωρών ως προς 134 κριτήρια, η Ελλάδα είχε μια πρωτιά. Σε σύνολο 137 χωρών
που αξιολογούνται στην εν λόγω έκθεση κατείχε την 1η θέση ως προς το ποσοστό του πληθυσμού που είναι εγγεγραμμένο στην
τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επιπλέον, κατατάσσεται σε υψηλή θέση, στη 10η
συγκεκριμένα, ως προς τη διαθεσιμότητα Επιστημόνων και Μηχανικών. Άλλωστε,
σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής
Συνεργασίας (ΟΟΣΑ), στην Ελλάδα το 2015 αναλογούσαν
8,72 ερευνητές ανά 1.000 εργαζομένους, πάνω από τον μέσο όρο των
χωρών-μελών του διεθνούς οργανισμού, που ήταν 8,29 ερευνητές ανά 1.000
εργαζομένους. Ωστόσο, όταν αξιολογείται ως προς την ικανότητά της να
καινοτομεί, η Ελλάδα υποχωρεί στην 85η θέση.
Το πρόβλημα
είναι, όπως έχει επισημανθεί και σε σχετική μελέτη του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, ότι, ακόμη και όταν η Ελλάδα πραγματοποιεί
εξαγωγές με μεγάλο περιεχόμενο προστιθέμενης αξίας, δεν αφορούν δραστηριότητες
υψηλής προστιθέμενης αξίας ή έντασης γνώσης, αφού αναφέρονται κυρίως στις
μεταφορές και την αποθήκευση, τα πετρελαιοειδή προϊόντα και τα βασικά μέταλλα. Γιατί
συμβαίνει το παραπάνω; Ας ανατρέξουμε πάλι στην έκθεση για την παγκόσμια
ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 129η θέση ως προς τη συνεργασία των πανεπιστημίων με τη βιομηχανία για έρευνα και ανάπτυξη και στην 87η θέση, επίσης πολύ χαμηλά, σε ό,τι αφορά
τις δαπάνες των επιχειρήσεων για έρευνα και ανάπτυξη. Σύμφωνα με τα
στοιχεία του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα το 2015 δαπάνησε
το 0,97% του ΑΕΠ για έρευνα και ανάπτυξη, πολύ χαμηλότερα από τον μέσο όρο στις
χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ που ήταν 2,38%. Το ποσοστό ήταν πολύ χαμηλότερο προ
κρίσης και δεν αποτελεί δικαιολογία σε καμία περίπτωση ότι ο παρονομαστής,
δηλαδή το ΑΕΠ σε απόλυτους αριθμούς, ήταν τότε πολύ υψηλότερο.
Το ανθρώπινο
δυναμικό υπάρχει, οι υποδομές έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Τι απουσιάζει; Το
φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον, αλλά και η περιορισμένη βούληση σε
ορισμένες περιπτώσεις και από τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Ίσως θα πρέπει να
σκεφθούν καλύτερα αυτό που επεσήμανε πρόσφατα ο Κλάους Σβαμπ, ιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ: «Η
παγκόσμια ανταγωνιστικότητα θα καθορίζεται ολοένα και περισσότερο από την
ικανότητα καινοτομίας μιας χώρας. Τα ταλέντα θα γίνονται πιο σημαντικά από το
κεφάλαιο και συνεπώς ο κόσμος θα μετακινείται από την εποχή του καπιταλισμού
στην εποχή των ταλέντων (talentism)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.