Γιατί πνιγόμαστε στην Αττική: πώς εχθές αποφάσισε το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής να ‘καταστρέψει’ το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας!

‘Με Αδιαφανείς και Αντιδημοκρατικές διαδικασίες  το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής αποφασίζει  την καταδίκη του Μεγάλου Ρέματος και των κατοίκων της Ραφήνας’ τιτλοφορείται το Δελτίο Τύπου της ‘Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας’. Το δημοσιεύω ακριβώς όπως μου έχει σταλεί, με τις δικές μου ‘επισημάνσεις’:

Με πρωτοφανείς αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές διαδικασίες και απουσία τουλάχιστον του ενός τρίτου (1/3) των Συμβούλων λόγω ημερών (μεταξύ αυτών και της κ. Δούρου) χθες Τρίτη 3 Απριλίου 2018, το Περιφερειακό Συμβούλιο (Π.Σ.) Αττικής «συζήτησε» τη «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» (Μ.Π.Ε.) για τον εγκιβωτισμό 15 χλμ του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, του σημαντικότερου ρέματος της Αν..Αττικής .

Ο πρόεδρος του Π.Σ. κ. Σχινάς αρνήθηκε πεισματικά να θέσει σε συζήτηση και ψηφοφορία Αίτημα Αναβολής της συζήτησης που έθεσαν τόσο Περιβαλλοντικοί Σύλλογοι, όσο και η πλειοψηφία των παρατάξεων της Αντιπολίτευσης, λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων και μελετών που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα προκειμένου να κριθεί αντικειμενικά η Μελέτη. Να σημειωθεί ότι οι Περιβαλλοντικοί Σύλλογοι με αίτημά τους από 13 Μαρτίου 2018 προς το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών έχουν ζητήσει τις Υποστηρικτικές Μελέτες στις οποίες στηρίζεται και αναφέρεται η ΜΠΕ, όμως το Υπουργείο ως τώρα έχει αρνηθεί να τις παράσχει με την αιτιολογία ότι δεν είναι εγκεκριμένες. Αυτό είναι βέβαια αντίθετο με το δικαίωμα στην Περιβαλλοντική Πληροφόρηση (σύμβαση του Aarhus) και ενισχύει τις διαφωνίες που υπάρχουν ως προς την αναγκαιότητα μιας παρέμβασης που εξαφανίζει κυριολεκτικά το φυσικό περιβάλλον.

Η αντιδημοκρατικότητα του προεδρείου κορυφώθηκε όταν στην ψηφοφορία δια ανατάσεως χειρός φάνηκε ότι η Μ.Π.Ε. καταψηφίζεται από την πλειοψηφία των παρισταμένων Συμβούλων και αντί ο κ. Σχινάς να προχωρήσει σε καταμέτρηση των ψήφων, έβγαλε το αποτέλεσμα βάσει των εδρών που κατέχει η κάθε Παράταξη, με αποτέλεσμα μια fake απόφαση θετικής γνωμοδότησης που βασίστηκε σε «θετικές» ψήφους Συμβούλων που δεν ήταν εκεί.

Επιπλέον, στο Φάκελο της Μελέτης που κοινοποιήθηκε στους Περιφερειακούς Συμβούλους πριν τη Συνεδρίαση, δεν περιλαμβάνονταν τα Υπομνήματα που είχαν καταθέσει 14 Περιβαλλοντικοί Φορείς στα πλαίσια της Διαβούλευσης αλλά ούτε και η απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που προκειμένου να δώσει την έγκρισή της, έθετε τον ουσιαστικό όρο της διατήρησης της φυσικής βλάστησης του ρέματος στο μεγαλύτερο μέρος της, όρος που παραβιάζεται κατάφορα από τη Μελέτη η οποία αποψιλώνει πλήρως 15 χλμ εκατέρωθεν της κοίτης (συνολικά 30 χλμ) αυτοφυούς παραρεμάτιας βλάστησης και συγκεκριμένα 1.439 δέντρα, η πλειοψηφία των οποίων είναι αιωνόβια υδροχαρή δέντρα όπως πλατάνια, ιτιές, λεύκες κλπ.

Επιπροσθέτως η εισήγηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Περιφέρειας θέτει και αυτή πολύ σοβαρούς όρους για να καταστεί αποδεχτή η Μελέτη, όροι που δεν εκπληρώθηκαν προτού έρθει αυτή προς ψήφιση, όπως πχ την εκπόνηση συνεπικουρικής Μελέτης Βιοποικιλότητας και σχετική γνωμοδότηση από τη Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας και να ληφθεί υπόψη στην οριοθέτηση η ιστορική κοίτη του ρέματος όπως προκύπτει από παλαιότερες αεροφωτογραφίες. Ενδεικτικά, έθετε σαν όρο μετά τη διευθέτηση (εγκιβωτισμό) του ρέματος να προχωρήσουν, σε δεύτερη φάση, καθαιρέσεις αυθαίρετων κατασκευών εντός της οριογραμμής, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο εγκιβωτισμός της πρώτης φάσης δεν πρόκειται να αποτρέψει τον κίνδυνο πλημμύρας. Ενώ η εισήγηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος είχε προτάσεις προς τη σωστή και σύγχρονη διαχείριση των ρεμάτων (έργα ορεινής υδρονομίας, ζώνες ελεγχόμενου πλημμυρισμού, απαλλοτριώσεις εντός της πλημμυρικής ζώνης κλπ) αυτά τα πρότεινε ως επικουρικά μέτρα δεύτερης φάσης (μετά τον εγκιβωτισμό του ρέματος), ενώ αν εκτελούνταν στην πρώτη φάση τότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη εκτέλεσης ενός τόσο βαριού και δαπανηρού έργου (104 εκατ. ευρώ μόνο η Πρώτη Φάση του).

Η Συνεδρίαση έδειξε ότι το έργο είναι προαποφασισμένο. Τα συμφέροντα που διακυβεύονται πάνω στις πλάτες του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και των κατοίκων της Ραφήνας είναι τεράστια. Το «προς πώληση» λιμάνι της Ραφήνας για να προσελκύσει επενδυτές χρειάζεται υποδομές (προαστιακός, Αττική οδός και άλλα συναφή έργα) και δυστυχώς το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας δημιουργεί εμπόδια σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Έτσι, η απόφαση για εξαφάνιση του ρέματος με συνοπτικές και αδιαφανείς διαδικασίες είναι επιβεβλημένη. Βέβαια, κανείς δεν έλαβε υπ όψη του πως το έργο θα επιταχύνει την ροή του νερού με αποτέλεσμα την μεταφορά περισσότερων φερτών στον πυθμένα του κόλπου της Ραφήνας πράγμα που θα δυσχεράνει την μελλοντική αξιοποίηση του λιμανιού.

Και ενώ διεθνώς η διαχείριση του κινδύνου πλημμύρας αντιμετωπίζεται πλέον με ενίσχυση των «πράσινων - γαλάζιων υποδομών», δυστυχώς η Περιφέρεια Αττικής και το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών δε διδάχθηκαν από τις πρόσφατες πλημμύρες και βαδίζουν στα ίδια αποτυχημένα μονοπάτια των «γκρι» υποδομών που έπνιξαν ήδη τη Μάνδρα και στο μέλλον θα πνίξουν και τη Ραφήνα.