Το Creating Commons Cinematography Festival (CCCF)
διοργανώνει τη δεύτερη προφεστιβαλική εκδήλωσή του, την ερχόμενη Πέμπτη 5
Ιουλίου 2018 στις 9 το βράδυ στην Βαρβάκειο Αγορά, Αθηνάς 55, στη στέγη του συνΑθηνά.
Συμβουλευτείτε και το σχετικό ΧΑΡΤΗ.
Η
είσοδος είναι ελεύθερη, ενώ στο χώρο θα υπάρχει κουτί προαιρετικής οικονομικής
ενίσχυσης για την πραγματοποίηση του φεστιβάλ CCCF 2018.
Αμέσως
μετά την προβολή, θα ακολουθήσει μια μικρή παρουσίαση/ενημέρωση για το φεστιβάλ
και τους στόχους του.
Δύο
λόγια για το ντοκιμαντέρ ‘The Story of Technoviking’,
παραγωγής 2015-2016, διάρκειας 90
λεπτών, με ελληνικούς υπότιτλους:
Τι
συμβαίνει όταν ο κόσμος επινοεί ένα ήρωα βγαλμένο από την εικόνα σου αλλά εσύ
δεν το θέλεις;
“Η Ιστορία του Technoviking” είναι μελέτη μιας επιτυχημένης περίπτωσης μιμιδίου (meme), από τα πρώτα viral βίντεο του You Tube. Το παράδειγμα δείχνει τη σύγχρονη κατάσταση όπου η συμπεριφορά του χρήστη έρχεται σε σύγκρουση με νόμους άνω των 100 ετών, στους οποίους βασίζεται ακόμα το νομικό σύστημα.
“Η Ιστορία του Technoviking” είναι μελέτη μιας επιτυχημένης περίπτωσης μιμιδίου (meme), από τα πρώτα viral βίντεο του You Tube. Το παράδειγμα δείχνει τη σύγχρονη κατάσταση όπου η συμπεριφορά του χρήστη έρχεται σε σύγκρουση με νόμους άνω των 100 ετών, στους οποίους βασίζεται ακόμα το νομικό σύστημα.
Το
ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την εξέλιξη του φαινομένου του μιμιδίου του
Technoviking για πάνω από 15 χρόνια, από ένα πειραματικό καλλιτεχνικό φιλμ σε
viral βίντεο, που ενέπνευσε την διαδικτυακή κοινότητα να δημιουργήσει μια
καλλιτεχνική φιγούρα, χιλιάδες remixes, καθώς και αμέτρητες μορφές αντίδρασης,
οδηγώντας τελικά τον παραγωγό του πρώτου τεχνουργήματος στην αίθουσα του
δικαστηρίου.
Αρχικά
γυρισμένο στο δημόσιο χώρο στα πλαίσια μιας πολιτικής διαδήλωσης το κλιπ
μοιράστηκε από εκατομμύρια χρήστες, και οι εικόνες του δεν μπορούν πια να
αφαιρεθούν από τη συλλογική μνήμη, ούτε να σβηστούν από servers σε όλο τον
πλανήτη.
Σε
περισσότερες από 20 συνεντεύξεις καλλιτέχνες, νομικοί, ακαδημαϊκοί και fans
μιξάρουν απόψεις μαζί με μια μεγάλη ποικιλία online αντιδράσεων και φανερώνουν
το δίλημμα που δημιουργείται όταν το στοιχειώδες δικαίωμα μας προστασίας μας
προσωπικότητας έρχεται σε σύγκρουση με το στοιχειώδες δικαίωμα ελευθερίας του
λόγου. Και τελικά με ποιο τρόπο μπορεί κανείς να κάνει ένα φιλμ πάνω σε ένα
θέμα που δεν επιτρέπεται να δειχθεί δημόσια;
Σύμφωνα
με το σκηνοθέτη Matthias Fritsch, «Στις μέρες μας σχεδόν κάθε πολίτης
αντιπροσωπεύεται στα κοινωνικά δίκτυα, πχ με ένα λογαριασμό στο Facebook. Εκεί
το να δημοσιεύεις, να μοιράζεσαι και να προωθείς οπτικοακουστικό υλικό είναι
προεπιλεγμένη συμπεριφορά. Υπό αυτή τη συνθήκη, το ίδιο ισχύει και για την παραβίαση
των δικαιωμάτων από τρίτους. Λόγω του μεγάλου όγκου του διαμοιρασμένου
περιεχομένου οι περισσότερες παραβιάσεις δεν εντοπίζονται καν. Μόνο ένα μικρό
ποσοστό καταλήγει στην έδρα του δικαστηρίου. Είναι η δικαστική αίθουσα
πραγματικά ο χώρος για να συζητηθούν νέα πολιτιστικά φαινόμενα, τα ιντερνετικά
μιμίδια για παράδειγμα; Πως μπορεί να επιτευχθεί καλύτερος τρόπος συναλλαγής με
τη νέα κουλτούρα και συμπεριφορά των πολιτών; Ποιος είναι ο προσανατολισμός που
ο πολιτισμός και η κοινωνία χρειάζεται να έχει στο μέλλον;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.