ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας - Η Γυναίκα Απ' Την Τυφλίδα

Από το νέο δίσκο του Θανάση Παπακωνσταντίνου ‘Απροστάτευτος’ του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ξεχωρίσαμε και το τραγούδι ‘Η Γυναίκα Απ' Την Τυφλίδα’, τόσο για το δυνατό στίχο και μουσική του Θανάση, όσο και από τη μοναδική ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα.

 

Μέρος του ρεφρέν είναι δανεισμένο από το ποίημα «Piedra de Sol» του Octavio Paz, σε μετάφραση του Κώστα Κουτσουρέλη.

Έπαιξαν οι μουσικοί:

Βάσω Δημητρίου: Ηλεκτρικές κιθάρες, viola da gamba.

Βασίλης Γιασλακιώτης: Τύμπανα

Βασίλης Κουτσονάνος: Κοντραμπάσο

Κυριάκος Ταπάκης: Λαούτο

Αποστόλης Γιάγκος: Πιάνο, Farfisa

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα

Γιώργος Αγγελάκης: Τρομπόνι

Νίκος Δημηνάκης: Τενόρο σαξόφωνο

Φώτης Σιώτας: Φωνητικά

 

Οι στίχοι του τραγουδιού:

 

Η γυναίκα απ’ την Τυφλίδα αλλάζει σταχτοθήκες

στο βρώμικο καφενείο της ώχρας.

Μέσα της χιονίζει, μα μπορεί και προσφέρει

στους ξένους άντρες τον ψεύτικό της ήλιο.

 

ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί

           και θάνατο και ήλιο, σα νά  ‘τανε θεοί.

           Δικό μου το τραγούδι, μπορώ  να ευχηθώ

          την άγρια πλευρά τους  να μη την ξαναδώ.

 

Απ’ τα ψεύτικα  νύχια  ξεκινά ένας δρόμος,

που, ούτε κι η ίδια γνωρίζει  που πάει.

Μπορεί να μείνει για πάντα σκλάβα,

μπορεί και να βρει της αγάπης τη  λάβρα.

 

ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί

           και θάνατο και ήλιο, σα νά  ‘τανε θεοί.

           Δικό μου το τραγούδι, μπορώ  να ευχηθώ

          την άγρια πλευρά τους  να μη την ξαναδώ.

 

Τα πούλια όταν χτυπάνε στο τάβλι οι θαμώνες,

ταράζεται, τις ριπές θυμάται.

Τρίζουν οι καρέκλες, κλαίνε τα ποτήρια.

Η ζωή δεν είναι σαν τ’ άλλα παιχνίδια.

 

ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί

           και θάνατο και ήλιο, σα νά  ‘τανε θεοί.

           Δικό μου το τραγούδι, μπορώ  να ευχηθώ

          την άγρια πλευρά τους  να μη την ξαναδώ.

 

Η γυναίκα απ’ την Τυφλίδα αλλάζει σταχτοθήκες

κι αδιόρατα κουνά το κεφάλι.

Ο φόβος κι η ανάγκη, η ανάγκη κι ο φόβος

φαίνεται να παίρνουν την παρτίδα και πάλι.

 

ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί

           και θάνατο και ήλιο, σα νά  ‘τανε θεοί.

           Δικό μου το τραγούδι, μπορώ  να ευχηθώ

          την άγρια πλευρά τους  να μη την ξαναδώ.

 

Εικονογράφηση της  Αλέξιας Οθωναίου και επιμέλεια βίντεο από τον Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου.

 

Να απολαύσουμε το βίντεο συντροφιά: