Αρπαγή «Ναυαγίου» Ζακύνθου: Αβάδιστα στο χώρο σας…

Ακόμα ένα επεισόδιο προστέθηκε στο κακοπαιγμένο σίριαλ του σκανδάλου της αγοραπωλησίας των 14.500 στρ. στα Ορεινά της Ζακύνθου. Αυτή τη φορά, στο χωριό Μαριές, εμφανίστηκαν υπάλληλοι εταιρείας που έκαναν γεωδαιτική μελέτη μέσα σε περιοχές εν αγνοία των ιδιοκτητών τους. Τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων… 

 

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση οι Ζακυνθινοί: ή το «Ναυάγιο»… δεν έχει άγιο ή κάποιοι… δεν έχουν το Θεό τους! Πριν από λίγες μέρες, οι κάτοικοι της κοινότητας Μαριών «συνέλαβαν» ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο, το οποίο κυκλοφορούσε επί τρεις μέρες σε διάφορα σημεία στα χωριά Μαριές και Αναφωνήτρια, στην περιοχή που πουλήθηκε παράνομα το 2014. 

Τα δύο άτομα που επέβαιναν στο λευκό αυτοκίνητο (Φωτ. 1) τοπογραφούσαν με τη βοήθεια ενός drone, σημαδεύοντας με κόκκινο σπρέι τους δρόμους (Φωτ. 2, 3) και κρατώντας σημειώσεις. Οι κάτοικοι των Μαριών, θορυβημένοι και αγανακτισμένοι από τις κινήσεις αυτές, αφού προηγουμένως είχαν ρωτήσει τον Δήμο Ζακυνθίων αν τα άτομα αυτά ανήκαν στις υπηρεσίες του και είχαν λάβει αρνητική απάντηση, ακινητοποίησαν το αυτοκίνητο και κάλεσαν την αστυνομία (Φωτ. 4).

Αφού ενημερώθηκε και η εισαγγελέας Ζακύνθου, έγινε γνωστή η ταυτότητα των επιβατών του οχήματος: ήταν υπάλληλοι της τεχνικής εταιρείας AKSM Καρδιτσάς Αλέξανδρος & Συνεργάτες και ενεργούσαν για λογαριασμό της Pimana S.A., της εταιρείας που αγόρασε από τον Γ. Χάρο τα 14.500 στρ. πάνω από το «Ναυάγιο». 

Επειδή το σημείο όπου ακινητοποιήθηκε το όχημα ανήκει στον Δήμο, η μήνυση έγινε από τον δήμαρχο Νικήτα Αρετάκη (Φωτ. 5), ο οποίος, όπως δήλωσε και ο πρόεδρος των Μαριών, Δ. Μποζίκης, στον ζακυνθινό ρ/σ «Ερμής», «ήταν η πρώτη φορά που ανταποκρίθηκε τόσο άμεσα», ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ακόμα μια φορά ότι «όσοι δήμαρχοι έχουν περάσει δεν έχουν ενδιαφερθεί για τη δημόσια περιουσία και μας έχουν “πουλήσει”!». 

Έστειλε, λοιπόν, η Pimana τοπογράφους να κάνουν γεωδαιτική μελέτη, να αποτυπώσουν δηλαδή ρέματα, λαγκάδια, δρόμους και άλλα συναφή (τα οποία σημειωτέον δεν είχαν αποτυπωθεί στο τοπογραφικό με βάση το οποίο έγινε η αγοραπωλησία το 2014), ενώ της έχει απαγορευτεί οποιαδήποτε μεταβολή της έκτασης (με ασφαλιστικά μέτρα το 2015) και παρότι με βούλευμα του 2020 αποδείχθηκε ότι στον πωλητή δεν ανήκε ούτε ένα μέτρο γης από αυτήν που πούλησε! 

Τι να πρωτοθαυμάσεις! Την παραδοχή ότι με μισερό τοπογραφικό πουλήθηκαν «στο αβαβά» ξένες περιουσίες; Το θράσος να στέλνεις μες στα ξένα χωράφια drone και τοπογράφους; Τον συνεχή εμπαιγμό «μην αντιστέκεστε, θα τα βρούμε, θα εξαιρεθείτε, θα τρώτε με χρυσά κουτάλια», που δυστυχώς τον ανέχονται πολλοί από τους ιδιοκτήτες, ή την απίθανη αδιαφορία των αρμόδιων Αρχών; Το μόνο που μπορείς –στ’ αλήθεια– να θαυμάσεις είναι η ψυχραιμία των κατοίκων, οι οποίοι, παρότι αντιμετώπισαν μια κατάφωρη παρανομία, κινήθηκαν με βάση τον νόμο και δεν αυτοδίκησαν… 
Όπως μάθαμε, η εταιρεία ειδικεύεται και σε υποβρύχιες αποτυπώσεις. Έχει γούστο καμιά ώρα να δούμε τον Αδωνι, ντυμένο βατραχάνθρωπο, να κόβει την κορδέλα σε πλωτή εξέδρα στο Πόρτο Βρώμη! 

ΥΓ. Και κάτι άσχετο: Πριν από πολλά χρόνια, ο Ελβετός αστρονόμος Φριτς Τσβίκι, ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σκοτεινής Ύλης, χρησιμοποίησε για κάποιους τον χαρακτηρισμό «spherical bastards», δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, «πανταχόθεν καθάρματα», γιατί, όπως εξήγησε, «από όπου κι αν τους κοιτάξεις, παραμένουν καθάρματα»… Ρε, λες κάποιοι, εκτός από πανταχόθεν, να ήταν και ανέκαθεν; Άγιε Διονύσιε! Πώς μου ’ρθε αυτό; 

 

Αναπτυξιακός εξελικτισμός;

Από τον Σπύρο Ξένο, τον ερευνητή που κατέχει όσο κανένας άλλος το ζήτημα της αγοραπωλησίας στα Ορεινά της Ζακύνθου, λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο-σχόλιο:

Ζώντας, πλέον, ξεκάθαρα με τον φόβο ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει την επαφή με τον έξω κόσμο, τείνω να πιστέψω ότι η πιο βαθιά ριζωμένη στάση στο μυαλό τους δεν είναι άλλη παρά η απαξίωση, σύμβολο ενός αναπόφευκτου αναπτυξιακού εξελικτισμού, ο οποίος αξιώνει την αντιμετώπιση της διαφοράς με όρους κυριαρχίας, αποικιοκρατικής υπεροχής και «πολιτισμικής» (οικονομικής στην ουσία) ανωτερότητας.

Και, μα την αλήθεια, πώς θα ήταν δυνατόν αλλιώς να εξηγήσω ότι επτά ολόκληρα χρόνια φαγούρας μετά την πώληση της Ζακύνθου σε λιβανέζικο fund (2014), το τραύμα της κατάκτησης και οι πληγές της λεηλασίας στα Ορεινά της Ζακύνθου παραμένουν ορθάνοιχτα και αιμορραγούν; Τι άλλο, αλήθεια, θα μπορούσα να σκεφτώ όταν, παρά το ξεσκέπασμα του σκανδάλου (σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 97/2015 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, το υπ’ αριθ. 11503/2016 πόρισμα του αναπληρωτή εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος Γαληνού Μπρη καθώς και τα αναφερόμενα στο υπ’ αριθ. 1679/2020 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών), κάποιοι αρνούνται να αντικρίσουν κατάματα την πραγματικότητα, συνεχίζοντας να παίζουν «Μονόπολη» στα Ορεινά και να συστήνουν μαϊμού ανώνυμες εταιρείες στο «Ναυάγιο» Ζακύνθου; 

Τι, στ’ αλήθεια να σχολιάσεις, όταν ένας δικαστικός λειτουργός αδυνατεί να γράψει, μήνες τώρα, μια εισαγγελική πρόταση, μετά το πέρας της συμπληρωματικής ανάκρισης από την ανακρίτρια Διαφθοράς; Και, τέλος, πώς να μοιρολογήσεις το (νομικό) πρόσωπο της «Ωραίας Κοιμωμένης» (βλ. Δήμος Ζακύνθου), που, σαν τη «Γυναίκα τση Ζάκυθος», απλώνει διστακτικά το χέρι στους περαστικούς, ζητιανεύοντας το δικαίωμα και την υποχρέωση υπεράσπισης;  

Χαρακτηριστικό παράδειγμα και λογική κατάληξη όλων των ανωτέρω υπήρξε το θλιβερό και απαράδεκτο περιστατικό, με τους δεκάδες φτωχούς χωρικούς να βλέπουν συνεργάτες της εταιρείας που τους έκλεψε τις περιουσίες να τις τοπογραφούν, με σκοπό, όπως μαθεύτηκε αργότερα, την ολοκλήρωση των διαδικασιών της επένδυσης.

Πώς, όμως, μπορεί να υλοποιηθεί μια (στρατηγική) επένδυση στη χώρα, έτσι στον αέρα, χωρίς ιδιοκτήτη και μάλιστα εντός μιας κατακαμένης και κηρυγμένης, με διαδοχικά ΦΕΚ, αναδασωτέας και Νatura έκτασης... Αλλά, βλέπετε, εδώ είναι Ελλάδα και ο καθένας δικαιούται να αναζητά τον μύθο του (Roland Barthes) και να παράγει τη δική του αλήθεια, υπό τους ήχους του πένθιμου εμβατηρίου «Μαραμένα φύλλα» του Γεράσιμου Κανιώρου.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα απλά να επισημάνω πως η επιθυμία να διατηρηθεί αναλλοίωτη η μορφή και η εικόνα σε ένα νεκρό σώμα συνιστά μουμιοποίηση. Και ειλικρινά δεν γνωρίζω τι καλό μπορεί να προκύψει από αυτήν τη διαδικασία στη δική μας περίπτωση… 

 

Φωτογραφία: Αντίγραφο της καταγγελίας του δημάρχου Ζακύνθου, Νικήτα Αρετάκη

Πηγή: Μάγδα Κλαυδιανού  - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ