Τα Δαιμόνια του Δωδεκαήμερου

Οι Καλικάντζαροι υπάρχουν στις παραδόσεις όλου του κόσμου. Είναι τα "πειραχτήρια" των γιορτών.

 

Η Ελληνική Παράδοση είναι γεμάτη με έθιμα, μύθους, θρύλους και λαϊκές δοξασίες που συνοδεύουν τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Είναι «δαιμόνια», που σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία, τις μέρες που είναι τα «νερά αβάφτιστα» βγαίνουν από τα έγκατα της γης, για να πειράξουν τους ανθρώπους και να τους ανακατέψουν τα σπίτια, διότι είναι άτακτοι και τους αρέσουν τα παιχνίδια

Ο λαός τους φαντάζεται με διάφορες μορφές κατά περιοχή, με κοινό γνώρισμα την ασχήμια τους. Σε περιγραφές παρουσιάζονται κακομούτσουνοι και σιχαμένοι. Στη μορφή τους είναι άλλοτε νάνοι, άλλοτε και ψηλοί, σκουρόχρωμοι, με μαλλιά μικρά και ατημέλητα, μάτια κόκκινα,

Οι καλικάντζαροι, σύμφωνα με την παράδοση δε μπορούν να βλάψουν τους ανθρώπους αλλά μόνο να τους πειράξουν, να τους ενοχλήσουν ή να τους φοβίσουν. Θεωρούνται μάλιστα μωροί και ευκολόπιστοι.

Οι άνθρωποι προκειμένου να αποφύγουν τον συρφετό τον οποίο προκαλούν, ρίχνουν στα κεραμίδια κομμάτια από χοιρινό ή λουκάνικα ή ακόμα και ξηροτήγανα.

Άλλοι τρόποι για να τους αποφύγουν οι «νοικοκυραίοι» είναι να κάνουν το σημείο του Σταυρού στην πόρτα, στα παράθυρα, στις καμινάδες, τους στάβλους και στα αγγεία λαδιού και κρασιού (για να μη τα μαγαρίσουν).και ο Αγιασμός των σπιτιών την παραμονή των Φώτων.