8η Μάρτη: οι γυναίκες ξαναγράφουν με τις ιστορίες τους Ιστορία

Πέντε γυναίκες αυτή τη μέρα αγώνα και διεκδίκησης μιλούν στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ για τις μικρές και μεγάλες στιγμές μιας μάχης που δίνεται ακόμα για την ελευθερία, την ισότητα και την ισονομία.

 

Πίσω από τα λουλούδια και τις αναρίθμητες ευχές που όλες θα ακούσουμε σήμερα, μαζί με μπόλικες υποσχέσεις προς το... άλλο μισό του ουρανού, υπάρχει μια μακρά αγωνιστική παράδοση την οποία ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος παρασιωπά.

Η 8η Μάρτη ενώνει με ένα κόκκινο νήμα τούς αγώνες των εργαζόμενων γυναικών -από τις εργάτριες που κατασκεύαζαν γάντια στην Αγγλία του 1804, τις Γαλλίδες καπελούδες το 1831, τις Αμερικανίδες ράφτρες, υφάντρες και βαμβακοεργάτριες του 19ου αιώνα μέχρι τις Ελληνίδες εργάτριες στις κλωστοϋφαντουργίες που κήρυξαν την πρώτη τους απεργία τον Νοέμβριο του 1882. Ηταν γυναίκες και εργαζόμενες και φτωχές και ζητούσαν όλες «ψωμί και τριαντάφυλλα».

Σήμερα, με τη βαριά σκιά του πολέμου πάνω από την Ευρώπη, η 8η του Μάρτη δεν έρχεται ως γιορτή, αλλά ως διεκδίκηση σε όλα τα επίπεδα.

Ειδικά στην Ελλάδα, ύστερα από μια σκληρή δεκαετία λιτότητας που τα μεγαλύτερα θύματά της ήταν ασφαλώς οι ευάλωτοι και οι γυναίκες, η εκλογή μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2019 σήμανε οπισθοχώρηση όχι μόνο πολιτικά, αλλά και θεσμικά, βγάζοντας από το χρονοντούλαπο σκοταδιστικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις που το φεμινιστικό κίνημα αποκρούει, ευτυχώς με επιτυχία.

 

Ψωμί και τριαντάφυλλα

Εκατόν δέκα χρόνια έπειτα από εκείνη την 8η του Μάρτη που 23.000 εργάτριες της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας «ψωμί και τριαντάφυλλα», από το τραπέζι των περισσοτέρων λείπει το ψωμί και για τα τριαντάφυλλα ούτε λόγος.

Στα κύματα του Αιγαίου και στα προσφυγικά στρατόπεδα στις εσχατιές της Ευρώπης, στις μητροπόλεις της ανεργίας και της κακοπληρωμένης δουλειάς, στις ατέλειωτες ώρες απλήρωτης οικιακής εργασίας και στα πολλαπλά βάρη της φροντίδας, στα ποσοστά της έμφυλης βίας και στους τρομακτικούς αριθμούς των γυναικοκτονιών - υπάρχουν αμέτρητοι δείκτες για να διαβάσει κανείς την καταπίεση που βιώνουν οι γυναίκες.

Ωστόσο την ίδια στιγμή ο φεμινισμός παγκόσμια έχει έρθει ξανά στο προσκήνιο, το #metoo ξεδιπλώνεται με ορμή και οι γυναίκες ξαναγράφουν με τις ιστορίες τους Ιστορία.

Από τα σωματεία και τα συνδικάτα μέχρι τη Βουλή, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Πανεπιστήμια πέντε γυναίκες αυτή τη μέρα μνήμης και αγώνα μιλούν στην «Εφ.Συν.» για τις μικρές και μεγάλες στιγμές μιας μάχης που δίνεται ακόμα για την ελευθερία, την ισότητα και την ισονομία.

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, της Ντίνας Δασκαλοπούλου και της Εύας Παπαδοπούλου , με τις συνεντεύξεις και τις προγραμματισμένες κινητοποιήσεις για την Ημέρα, στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (ΕΔΩ)

Δημοσιεύτηκε στην ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ