Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας: οι Προστατευόμενες Περιοχές, βορά στα Επιχειρηματικά Σχέδια πάσης φύσεως

Ακολουθεί η συμμετοχή του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας στην πρόσφατη Διαβούλευση για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) «Διατάξεις για την απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, των περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων και την προστασία του περιβάλλοντος, επείγουσες δασικές, χωροταξικές και πολεοδομικές διατάξεις, θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων, αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και ζητήματα κυκλικής οικονομίας»

 

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο επιτυγχάνει το ακατόρθωτο. Συνδυάζει την πλήρη εξουδετέρωση των ήδη ανεπαρκών περιορισμών για τη διαφύλαξη των περιοχών απόλυτης προστασίας της φύσης, Natura, ζωνών διαχείρισης ειδών και οικοτόπων κ.λπ., με την απαξίωση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης και την κατάφωρη παραβίαση της ενωσιακής νομοθεσίας αλλά και των συνταγματικών διατάξεων για την προστασία του περιβάλλοντος και τις αρμοδιότητες της Δημόσιας Διοίκησης (άρθρα 24 και 26).

Οι διατάξεις του έρχονται να ολοκληρώσουν την εκθεμελίωση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που επιχειρείται αποτελεσματικά τα τελευταία χρόνια. Μετά τη χωροταξία και την πολεοδομία, τα δάση, τις ακτές και τη θάλασσα, παραδίδεται άνευ όρων (σε ποιους άραγε;) και ο ίδιος ο πυρήνας του ελάχιστου εναπομείναντος φυσικού κεφαλαίου της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι στο συνονθύλευμα των χρήσεων που επιτρέπονται εφεξής στις κατ’ ευφημισμόν μόνο προστατευτέες περιοχές δεσπόζουν οι Α.Π.Ε., οι εξορυκτικές δραστηριότητες (μεταλλεία, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων κ.λπ.), τα έργα οδοποιίας και οι τουριστικές εγκαταστάσεις χωρίς όρους και περιορισμούς.

Προς περαιτέρω διευκόλυνση των ενδιαφερομένων τίθεται εκποδών και ό,τι είχε απομείνει από την αποδομημένη και συρρικνωμένη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κρίσιμη αρμοδιότητα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των έργων και δραστηριοτήτων αφαιρείται κατ’ ουσίαν από τη Δημόσια Διοίκηση, αφού μπορεί να ανατίθεται σε ιδιώτες αξιολογητές τους οποίους επιλέγουν και αμείβουν οι ίδιοι οι ελεγχόμενοι.

Οι επί μέρους διατάξεις του νομοσχεδίου είναι, καθ’ εαυτές, ανάξιες σχολιασμού από οποιονδήποτε περιβαλλοντικό φορέα σέβεται τον εαυτό του και τα δεδομένα της επιστήμης. Παραδεχόμενη άλλωστε τη ματαιότητά της, η διαδικασία διαβούλευσης περιορίζεται σε 7 μόνο ημέρες, καθιστώντας αδύνατη κάθε ουσιαστική τοποθέτηση.

Αν μη τι άλλο, πάντως, το νομοσχέδιο είναι ειλικρινές. Διακηρύσσει έμπρακτα και πανηγυρικά την περιφρόνησή του για το περιβάλλον, τη βιώσιμη ανάπτυξη, το Σύνταγμα, την ενωσιακή νομοθεσία και το Κράτος Δικαίου. Και δυστυχώς δεν μας αφήνει καν περιθώρια να ευχηθούμε “και μη χειρότερα”.