Ανοίγει πανιά το ντοκιμαντέρ Ο Ασκός του Αιόλου

Στο Καρπενήσι, σε μία από τις ημερίδες που παρευρέθηκα για την αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής, είχα τη χαρά να γνωρίσω τον Νασίμ Αλάτρας και την ομάδα του, οι οποίοι είχαν ανησυχήσει από την ταχύτητα και την έλλειψη σχεδιασμού με την οποία χωροθετούσε η Διοίκηση ανεμογεννήτριες στα βουνά μας. Ήθελε να ετοιμάσει ένα ντοκιμαντέρ που να αναδεικνύει το ζήτημα αυτό. Οι μήνες περάσανε και περίμενα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να το παρακολουθήσω. 

Μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου όταν έμαθα πριν λίγες ημέρες ότι «Ο Ασκός του Αιόλου» µετέχει στο επίσηµο πρόγραµµα του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης µε δυο συνολικά προβολές:

Την Δευτέρα 14/3/2016 και ώρα 8 µ.µ., στην αίθουσα «Τζον Κασσαβέτης»- Αποθήκη 1 Λιµάνι Την Πέµπτη 17/3/2016 και ώρα 3.15 µ.µ., στην αίθουσα «Τζον Κασσαβέτης»- Αποθήκη 1 Λιµάνι.

Καλοτάξιδο Νασίμ!

Μάθετε περισσότερα για τον «Ασκό του Αιόλου στον επίσημο διαδικτυακό τόπο της Ομάδας Παραγωγής: Ο ΑΣΚΟΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ.

Μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό άρθρο του Αχιλλέα Κουρεμένου, από το ΠΡΙΝ .

Ανοίγει πανιά το ντοκιμαντέρ Ο Ασκός του Αιόλου

του Αχιλλέα Κουρεμένου

Κάποιες στιγµές είναι καλό να ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και οι άνεµοί του να αποκαλύπτουν την αλήθεια η οποία βρίσκεται καλά καλυµµένη κάτω από τη σκόνη της αδιαφάνειας και της υποκρισίας. Αυτή ήταν η βασική επιδίωξη της οµάδας παραγωγής όταν ξεκινούσε 2,5 χρόνια πριν να δει τι συµβαίνει µε την εγκατάσταση των ανεµογεννητριών στην Ελλάδα και να αναζητήσει το γιατί κάποιοι κάτοικοι και κάποιες τοπικές κοινωνίες αντιδρούν.

Οι ανεµογεννήτριες στο επίκεντρο µε πλαίσιο την κοινώς αποκαλούµενη Πράσινη Ανάπτυξη αποτέλεσαν το αντικείµενο που αρχικά επιθυµούσαν να ερευνήσουν οι άνθρωποι που συνευρέθηκαν. Όπερ και εγένετω. Δεν στάθηκαν, όµως, µόνο εκεί. Πράσινη ή µη, συνιστά ενέργεια και το ζήτηµα αυτό αποτελεί κορυφαίο θέµα στην ατζέντα κάθε κράτους ανά τον πλανήτη. Το θέµα της ενέργειας συνολικά, λοιπόν, πάντα όµως µε βάση την εγκατάσταση ανεµογεννητριών στα βουνά της Ελλάδας, µπορούµε να πούµε ότι πραγµατεύεται στα 75 του λεπτά το ντοκιµαντέρ «Ο Ασκός του Αιόλου». Μετά από δυο χρόνια ενδελεχούς έρευνας µέσα και έξω από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων για το περιβάλλον και τη φύση και γυρισµάτων σε όλη την Ελλάδα το ντοκιµαντέρ παραδίδεται στην κρίση των πολιτών, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες αγωνίζονται σιωπηλά αλλά δυναµικά, για να προστατέψουν τα βουνά τους, κόντρα στην επέλαση των µεγαλοεργολάβων και των πολυεθνικών. Στους πολίτες που συνέβαλαν στην επιχειρησιακή, οικονοµική και ηθική στήριξη του εγχειρήµατος της οµάδας παραγωγής. 

 Στην κρίση των πολιτών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι δεν ενηµερώνονται από τα ΜΜΕ του συστήµατος των κερδών για το ποιοι και πόσα κρύβονται πίσω από τις επενδύσεις στην «πράσινη ενέργεια». Οι δηµοσιογράφοι και οι φωτογράφοι της οµάδας παραγωγής επισκέφτηκαν δεκάδες περιοχές και διαπίστωσαν οι ίδιοι την αλλοίωση που έχει υποστεί το φυσικό τοπίο εξαιτίας των ήδη εγκατεστηµένων, αλλά και των υπό εγκατάσταση ανεµογεννητριών που διασπείρονται παντού στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης». Είδαν απλούς ανθρώπους – οι οποίοι ήταν και οι βασικοί χρηµατοδότες όλης αυτής της προσπάθειας – οι οποίοι αγαπάνε και σέβονται τα βουνά, τη φύση, το περιβάλλον και κατ’ επέκταση την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, να αγωνίζονται άνισα ενάντια στην προπαγάνδα και τα χρήµατα κολοσσιαίων επιχειρήσεων και εταιριών, ενάντια στην επιδίωξη των κρατικών και θεσµικών φορέων.

Και σε τελική ανάλυση ο «Ασκός του Αιόλου» δεν είναι ένα ακόµη ντοκιµαντέρ του οποίου η µατιά είναι «ουδέτερη», «ψυχρή» και «αντικειµενική», αντίθετα είναι σαφώς στοχοπροσηλωµένη: να δώσει βήµα και φωνή σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που επί χρόνια αγωνίζονται να σώσουν άλλο ένα πεδίο της ζωής από το να αλλοτριωθεί, να αλωθεί και τελικά να θυσιαστεί στο βωµό του χρήµατος και του κέρδους. Αυτό επ’ ουδενί δεν σηµαίνει όµως ότι από το ντοκιµαντέρ λείπει η έρευνα και ότι συνθηµατολογικά δικαιώνει αυτούς που έχει επιλέξει για συµµάχους του. Αντίθετα, τα συµπεράσµατα που εξάγονται προέρχονται µέσα από την έρευνα, τα στοιχεία και φυσικά το ίδιο των βίωµα των συντελεστών της οµάδας παραγωγής.

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ