"Εδώ' ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
ώ εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις.
Εδώ πονά η σιωπή, πονάει η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ' τη θυσία κι απ' τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη,
όλη κι όλη με ονόματα σεμνά,
και τη Δόξα τα ανεβαίνει λυγμό λυγμό,
σκαλί - σκαλί, μεγίστη σκάλα..'
Γιάννης Ρίτσος
10 Ιούνη του 1944 αιμάτινο οδυνηρό σημείο χρόνου:
Σφαγή του Διστόμου.
Όταν η κτηνωδία "βαφτίζεται" καθήκον, όταν ο "θρίαμβος" του ναζισμού στηρίζεται σε ολοκαυτώματα και ξεκλήρισμα άμαχου πληθυσμού, τότε "γεννιούνται" τραγωδίες σαν και αυτές του Δίστομου.
Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά.
Νίκος Καββαδίας - Federico Garcia Lorca: Νίκος Καββαδίας (Στίχοι), Θάνος Μικρούτσικος (Μουσική), Γιάννης Κούτρας (Ερμηνεία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.