Ένα άρθρο του Robert Kurz που
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα NEUES DEUTSCHLAND.
Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από το μπλογκ: Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ
Οι κοινωνικές διενέξεις πάντοτε αποτελούν και μια μάχη για τις έννοιες, για
την «εξουσία ορισμού» του τρόπου με τον οποίο τα προβλήματα γίνονται εν γένει
αντιληπτά. Θα μπορούσε κανείς να πει και ότι τα προβλήματα ορίζονται φυσικά
κατά κάποιον τρόπο, σύμφωνα προς την λογική του κυρίαρχου συστήματος. Και τότε
ένας αντίστοιχος χρωματισμός προϋποθέτει τις έννοιες, ακριβώς όπως το κάνει το
πρότυπο του Χαμαιλέοντα. Επ’ αυτού δεν υπάρχει καμιά συνειδητή συμφωνία και
καμιά λογοκρισία, αλλά λειτουργεί πολύ πιο εκλεπτυσμένα η εννοιοδότηση και η
διαδικασία του ορισμού (Prozeß der Definition). Ένας σίγουρος, ας πούμε, τρόπος
ομιλίας, ξεκινά να ρητορεύει προς τα έξω και ξαφνικά, όλοι μιλούν κατά τα
φαινόμενα, με βαθιά πεποίθηση την ίδια γλώσσα. Ιδίως από κοινωνική και οικονομική
άποψη έχει καθιερωθεί στην επιστημονική έρευνα, στα μέσα ενημέρωσης και στην
πολιτική τάξη μια γενικευμένη διευθέτηση της ομιλίας, από μια «γλώσσα
συναίνεσης», η οποία επενεργεί ολοένα και πιο άκαμπτα, ακριβώς επειδή δεν έχει
συνταγογραφηθεί κατευθείαν από κάποια διοίκηση.