Η Καρδία του Χαρταετού

Η Καρδιά του Χαρταετού

Ο φίλος μου χρυσόξανθος μ’ έστειλε ψηλά.

Τ’ αυτιά μου στον ξαφνικό αέρα ζυγίστηκαν.

Τα χρώματα μου χάρτινα, φανταχτερά, ζητούσαν γιορτή και λατρεία.

Πέταξα. Αληθινά γρήγορα, αληθινά ψηλά.

Ο σπάγκος μου και η ουρά μου ξεχύθηκαν στον ουρανό,

λίκνισμα ξέφρενο η ελευθερία μου.

Ξέγνοιαστη και ανυποψίαστη η καρδιά μου.

Στο τρίτο σύννεφο της γειτονιά μου,

συνάντησα ένα περιστέρι κατσούφικο πάλλευκο και νευρικό.

Τα μάτια του κοιτούσαν συνέχεια και δακρύζανε.

“Πάρε με μαζί σου.

Εσύ πετάς χαρούμενος.

Είσαι όμορφος κι ελεύθερος.

Δε φοβάσαι τη χαρά. Πάρε με, έλα λοιπόν.”

Τα δάκρυα λιώσαν λίγο το κόκκινο χαρτί μου.

Το πήρα πάνω στις μάνες μου. Του πα: “Κρατήσου”

Κι ύστερα χαμηλώσαμε λίγο.

Κουρνιάσαμε μαζί.

Του ‘δωσα την καρδιά μου και εκείνο τη δική του.

Ψευδώνυμο: Πρίγκιπας Σαιντ-Εξπερί Ηλικία: 11,5 ετών.

Δημοσιεύτηκε αργότερα σε ένα παιδικό διαγωνισμό ποίησης της καθημερινής,

κερδίζοντας το 2ο βραβείο την Πάπυρους Λαρούς Μπριτανικα