Χωροταξικοί Απολογισμοί. Του Νίκου Τσεμάνη

Το άρθρο αυτό «Χωροταξικοί Απολογισμοί» έρχεται σε συνέχεια του άρθρου «ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ», του ιδίου συγγραφέα, που έχει γραφτεί πριν από την ψήφιση του νέου Χωροταξικού Νομοσχεδίου 4759/2020 σε μία απόπειρα προ και μετά ανάλυσης των εξελίξεων στα οικιστικά θέματα της χώρας. Ο Νίκος Τσεμάνης, είναι Πολιτικός Μηχανικός. Dipl. Ing ETH Ζυρίχης. Δημοσιεύτηκε στο SYSPEIROSIARISTERONMIHANIKON.BLOGSPOT.COM.

 

 Χωροταξικοί απολογισμοί

Αξιολόγηση του νέου Χωροταξικού νομοσχεδίου Ν.4759/2020

Ένα νέο χωροταξικό νομοσχέδιο σημαντικό για την ποιότητα του χώρου που ζούμε ψηφίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 2020, ημέρα Παρασκευή. Τα κόμματα τις αντιπολίτευσης το καταψήφισαν και εγκρίθηκε με 157 ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Κανένας κυβερνητικός βουλευτής δεν εξέφρασε αντίθετη άποψη. Αμφιβάλλω αν το είχε διαβάσει κανένας από τους βουλευτές που το ψήφισαν και δεν τους αδικώ. Η ανάγνωση της πολεοδομικής μας νομοθεσίας θυμίζει τους δώδεκα άθλους του Αστερίξ και συγκεκριμένα τον άθλο « Ο Οίκος της τρελής».

Η τραγικά δαιδαλώδης πολεοδομική νομοθεσία στη χώρας μας δεν είναι τυχαία. Είναι το απόσταγμα από μαγειρεμένες πολεοδομικές ρυθμίσεις που αποτυπώνουν χρόνια τώρα απίθανες συμφεροντολογικές εξισώσεις, κυλιόμενες νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, ίντριγκες και ρουσφέτια που παρουσιάζονται συνήθως σαν χωροταξικά νομοσχέδια εθνικής στρατηγικής σκοπιμότητας.

Ημέρες κορονοϊού και καραντίνας σαν αυτές άρχισα να διαβάζω το νέο νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της χωροταξικής και πολεοδομικής νομοθεσίας» . Μετά από μία ώρα ανάγνωση η απογοήτευση με πλησίασε με ξέφρενο fast track καλπασμό.

Το νέο χωροταξικό νομοθέτημα δεν είναι ένα ακόμα συνηθισμένο νομοσχέδιο όπου κυβερνώντες διαχειρίζονται πολεοδομικά προνόμια για ίδιον πολιτικό και προσωπικό όφελος, αλλά ένα οργανωμένο στην πολυπλοκότητα του νομοσχέδιο που εισάγει πρωτόγνωρες μεθοδεύσεις ρουσφετολογικής δράσης εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες .

 

Η πιο κάτω ανάλυση ενδεικτικών άρθρων του νέου νομοσχεδίου είναι αποκαλυπτική:

 

1. Οι χωρικοί επιστήμονες

Άρθρα Α1 έως Α172 . Ένα διοικητικό όργανο το ΚΕ.ΣΥ.ΧΩ.Θ.Α αποτελούμενο από δέκα εντεταλμένους από τον Υπουργό Περιβάλλοντος συμβούλους διευθυντές, χωρικούς επιστήμονες και άλλους καλείται χωρίς κτηματολόγια, χωρίς δασικούς χάρτες , χωρίς χωροταξικές μελέτες, με αμαρτωλά προσύμφωνα εγκρίσεων δόμησης, να μοιράσει την όμορφη Ελλάδα, τα νησιά της, τα βουνά της, τις παραλίες της ακόμα και τις θάλασσες της σε επιχειρηματικά συμφέροντα όσο ποιο γρήγορα μπορεί, με fast track διαδικασίες.

Οι σούπερ αρμοδιότητες του νέου διορισμένου αυτού οργάνου είναι πολλές, ξεκινάνε από γνωμοδοτήσεις για τα ψάρια στις ιχθυοκαλλιέργειες (Α23), περνάνε σε οριοθέτησης περιοχών επικερδών σύνθετων τουριστικών ξενοδοχειακών δραστηριοτήτων (Α35), καθορίζουν την υπεραξία της γης σε νέες υπό έγκριση περιοχές ΄Ειδικών Χωροταξικών Πλαισίων΄ ανάπτυξης της οικοδομικής δραστηριότητας (Α7), διαιτητεύουν σε σοβαρές διενέξεις χωροταξικών επιλογών μεγάλης οικονομικής αξίας (Α5), γνωμοδοτούν για αντικρουόμενες κατευθύνσεις των κυμάτων όμορων ΄Θαλάσσιων Χωρικών Πλαισίων΄ (Α24), μεταφέρουν εδώ και εκεί συντελεστές δόμησης (Α74) και καταλήγουν να καθορίζουν κατηγορίες και πρόστιμα αυθαιρέτων. (Α79-86)

Το ΚΕ.ΣΥ.ΧΩ.Θ.Α είναι χωρίς αμφιβολία πια το θεσμοθετημένο όργανο πασπαρτού που ο Έλληνας Υπουργός Περιβάλλοντος δημιουργεί για να ανοίγει κατά το δοκούν τις πόρτες του επιχε-ρείν στην χώρα μας με καθαρή εντολή να εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα πρώτα οι πλούσιοι εξωχώριοι και ενδοχώριοι επιχειρηματίες ( Α139).

Δήμαρχοι και τοπικές κοινωνίες παρακολουθούν άφωνοι με αμηχανία, τους νέους οικονομικούς άρχοντες που ξαφνικά αγάπησαν τον τόπο τους και φορτωμένοι με ανώνυμο χρήμα έρχονται με στρατηγική κρατική ενίσχυση να εκμεταλλευτούν και να κυβερνήσουν τις περιοχές τους.

Είναι δημοκρατικά απαράδεκτο, τα δημοτικά συμβούλια, οι τοπικοί σύλλογοι, οι κάτοικοι να παρακάμπτονται και αντικαθίστανται από διορισμένα ΚΕ.ΣΥ.ΧΩ.Θ.Α σε χωροταξικές επιλογές που αφορούν αποκλειστικά τους ίδιους και την ποιότητα της ζωής τους.

 

2. Η προειδοποιητική ρουσφετολογία

Άρθρο 40. Ο υπουργός περιβάλλοντος εμφανίζεται στις τηλεοράσεις και προειδοποίει τους ιδιοκτήτες μικρών εκτός σχεδίου οικοπέδων κατά μήκος δρόμων και γύρω από παραδοσιακούς οικισμούς ότι έχουν διορία ( δύο-τελικά έξη ) χρόνια να τρέξουν να χτίσουν τα οικόπεδα τους για να προλάβουν δυσμενείς για την οικιστική υπεραξία των ακινήτων τους επιπτώσεις από χωροταξικές ρυθμίσεις που ο ίδιος ο υπουργός για λόγους δημοσίου συμφέροντος προτείνει. Η υποκρισία στην πολιτική σκοπιμότητα ξεπέρασε τα όρια της.

Ας ελπίσουμε ότι η μεθόδευση αυτή που εύστοχα νομίζω χαρακτηρίστηκε ως αρχή της προειδοποιητικής ρουσφετολογίας στον ελληνικό χώρο δεν θα γενικευτεί και όλοι μας μετά από υπουργικές προειδοποιήσεις θα τρέχουμε να χτίσουμε ακριβώς στις περιοχές που έχουν επιλεγεί για την δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ακυρώνοντας στην πράξη κάθε έννοια χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού σε αυτή τη χώρα.

 

3. Εκτός σχεδίου κουβεντούλες

Άρθρα32 έως 40. Καμία ουσιαστική αλλαγή στην εκτός σχεδίου δόμηση. Ποιος πολιτικός άνδρας θα τολμούσε άλλωστε με τόσους ψήφους και συμφέροντα στο τραπέζι να ξεχωρίσει την αγροτική από την οικιστική γη στη χώρα μας. Η κουβέντα όμως για την εκτός σχεδίου δόμηση μας κράτησε παρέα με ΄επιστημονικά΄ χωροταξικά διλήμματα όπως: Αν μπορούμε και πως να κόβουμε τεσσάρια οικοδομήσιμα οικόπεδα στο κτήμα που έβοσκαν οι γίδες του μπαμπά μας, αν το οικόπεδο μας είναι άρτιο με δρόμο ή χωρίς δρόμο, αν είναι μεγάλα ή μικρά τα εξοχικά των 200 τμ που δικαιούνται να χτίζουν οι Έλληνες σε όλη την εκτός σχεδίου Ελλάδα, αν μπορούμε να χτίζουμε ξενοδοχειακά καταλύματά πάνω στην άμμο και πολλά άλλα .

Οι συντάκτες του νέου χωροταξικού νομοσχέδιου σε απάντηση όλων αυτών προχώρησαν σε μια πολιτικά ανώδυνη και από χωροταξική άποψη ανούσια μείωση 10% του εκτός σχεδίου συντελεστή δόμησης που καμία αρνητική ή θετική επίπτωση δεν έχει στην αποτροπή της εξάπλωσης της οικιστικής αναρχίας στη χώρας και σε αντιστάθμισμα έδωσαν ένα μεγάλο δώρο στους φίλους και πρώην συνεργάτες τους πλούσιους εργολάβους και δήθεν ξενοδόχους επιχειρηματίες αυξάνοντας έμμεσα τον εκτός σχεδίου συντελεστή δόμησης στα σύνθετα ξενοδοχειακά καταλύματα. (Α35).

Ας είμαστε ειλικρινείς ότι οποιαδήποτε προσπάθεια νομοθετικής αλλαγής στην καλομαθημένη στην ασυδοσία εκτός σχεδίου Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει από ένα κόμμα στην εξουσία. Τα καταστροφικά ρουσφέτια των πολλών δεν μπορεί να τα αναιρέσει ένας. Μόνο μια υπερκομματική επιτροπή όλων των κομμάτων μπορεί να πάρει μία τέτοιας εθνικής κλίμακας χωροταξική απόφαση διαχωρισμού της αγροτικής από την οικιστική γη και περιορισμού της εκτός σχεδίου οικιστικής αναρχίας στη χώρα μας ώστε το πολιτικό κόστος.να μοιραστεί ισότιμα σε όλα τα κόμματα

 

4. Το άλλοθι των καθυστερήσεων και το σωσίβιο των παραγραφών

«Καθυστέρησαν να σε εξυπηρετήσουν , προχώρα χωρίς ελέγχους, χρυσή ευκαιρία να παραβείς τους νόμους. Μην φοβάσαι να σε πιάσουν, μέχρι τότε η παραγραφή των αδικημάτων σου θα είναι ήδη έτοιμη στο εθνικό τυπογραφείο.»

Σε δέκα πέντε και πλέον σημεία του νομοσχεδίου εντοπίσαμε καθορισμό χρονικών ορίων καθυστέρησης διοικητικών οργάνων πέραν των οποίων δικαιολογείται η ακύρωση ελέγχων και γνωμοδοτήσεων.

Η κρατική οργανωτική ανεπάρκεια αυτό το λίπασμα και ο προστατευτικός μανδύας της διαφθοράς στη χώρα μας είναι για μερικούς εκλεγμένους μας ευκαιρία αυτοπροβολής. Η γνωστή επικοινωνιακή τακτική, οι κυβερνώντες να χρησιμοποιούν τις ίδιες τις οργανωτικές αδυναμίες των υπηρεσιών που αυτοί διοικούν για να εμφανίζονται ήρωες προστάτες του ταλαιπωρημένου Έλληνα πολίτη που καθυστερεί να εξυπηρετηθεί, λόγω βέβαια της δικής τους ανικανότητας, παρακάμπτοντας με τον τρόπο αυτό νομοθεσίες και διαδικασίες που οι ίδιοι θεσμοθετούνε θα προξενούσε τον θαυμασμό του Μακιαβέλλι.

Η ρουσφετολογική αυτή επινόηση της καθιέρωσης χρόνου εξυπηρέτησης των πολιτών και παράκαμψης διαδικασιών ανεξαρτήτως των αντικειμενικών συνθηκών λειτουργίας των αρμοδίων υπηρεσιών, είναι μια μεθόδευση ακραία προσβλητική για την έννοια του δημόσιου λειτουργού και τεκμήριο πολιτιστικής παρακμής για την κοινωνία που την αποδέχεται.

Είναι πράγματι θλιβερό αρμόδιοι Υπουργοί Περιβάλλοντος να επιδιώκουν την ανάπτυξη μια χώρας όχι από την δημιουργική προς όφελος όλων οργάνωση των αρμοδίων υπηρεσιών αλλά από την παράκαμψη διαδικασιών και νόμων και την παραγραφή αδικημάτων δόμησης στον ελληνικό χώρο.

 

5 Η στρατηγική συγκάλυψη της μπετονένιας διαφθοράς

( Άρθρα 79,80,81,82,83) Όλοι σε κάθε σημείο της γης θα θέλαμε να παρανομήσουμε. Οι νόμοι και οι κανόνες είναι εχθροί της ελευθερίας μας. Μας εμποδίζουν να παρκάρουμε όπου θέλουμε, να φωνάζουμε όσο θέλουμε, να καπνίζουμε και πίνουμε ότι θέλουμε, να χτίζουμε όπου θέλουμε. Στη χώρα μας έχουμε μια ιδιαίτερη στον πολιτισμένο κόσμο πρωτιά να συνδυάζουμε την ανθρώπινη επιθυμία να παρανομήσουμε με την ψήφο μας. Ας τολμήσει ο εκλεγμένος μας να μην μας βοηθήσει να συγκαλύψουμε την παρανομία μας θα φάει μαύρο. Η ψήφος μας έχει εξελιχθεί σε περιφερόμενο όπλο συναλλαγής και εξαγοράς της κοινωνικής παραβατικότητα μας .

Οι εκλεγμένοι μας από την πλευρά τους έχουν αναγάγει σε πολιτική επιστήμη την εξαγορά ψήφων με νομοθετικές ρυθμίσεις παραγραφής των παρανομιών μας. Πέραν από μικρά προεκλογικά δώρα, ακύρωση φορολογικών και άλλων προστίμων και χαριστικές παραγραφές μικρό αδικημάτων για να πηγαίνουμε ευδιάθετοι στις κάλπες ακραίο παράδειγμα εφαρμογής της πολιτικής αυτής επιστήμης είναι η νομιμοποίηση 1.334.827 νέας γενιάς αυθαιρέτων κυρίως εξοχικών στον εκτός σχεδίου ελληνικό χώρο.

Η ανοχή και διαχείριση των αυθαιρέτων έχει εξελιχθεί πια σε ένα επικερδές πεδίο εισπρακτικής και ρουσφετολογικής δράσης που κανένα από τα τρία μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν φαίνεται διατεθειμένο να αποχωριστεί όπως προκύπτει από τις συνεχείς για εννέα ολόκληρα χρόνια με διαφορετικές κυβερνήσεις παρατάσεις υποβολής στους νόμους περί αυθαιρέτων.

Οι ρυθμίσεις στο νέο χωροταξικό ακατάσχετης περιπτωσιολογίας διαδικασιών νομιμοποίησης αυθαιρέτων όπως οι έντεχνες αλλαγές κατηγοριών είναι σπαρταριστά προς αποφυγή παραδείγματα νομοθετικού έργου που απαξιώνουν την τεχνική και πολιτική ηγεσία της χώρας στα μάτια των νέων μηχανικών και οδηγούν τους πλέον ικανούς και έντιμους από αυτούς στη μετανάστευση.

 

6. Οι τρύπες του γκολφ

Άρθρο 35. Όλα τα παράδοξα περίμενα να τα δω στην επαγγελματική μου διαδρομή σε αυτή την χώρα αλλά συνάρτηση απονομής προνομίων με τις τρύπες του γκολφ δεν το περίμενα. Ανάμεσα στα νομοθετικά δώρα προς τους επιχειρηματίες ξενοδόχους σύνθετων ξενοδοχειακών καταλυμάτων στο νομοσχέδιο αυτό είναι και το προνόμιο να πουλάνε τις επιδοτούμενες με ξενοδοχειακά κριτήρια βίλες που εργολαβικά κατασκευάζουν στον ξενοδοχειακό τους χώρο σε ποσοστό κατά 55% αντί για 40% του συνόλου αν διαθέτουν 18 αντί για 17 τρύπες στο εν δυνάμει πράσινο γήπεδο γκολφ του συγκροτήματος τους. Η ρύθμιση αυτή με εξέπληξε αληθινά για την προωθημένη επιστημονική κατάρτιση και γνώσεις περί οπών στο έδαφος όσων έχουν αναλάβει τον εκσυγχρονισμό των πολεοδομικών μας θεμάτων.

 

7. Οι ηλεκτρονικές ΥΔΟΜ και ΚΥΔΟΜ

Άρθρο 139 . O κ. Χατζηδάκης , Υπουργός Περιβάλλοντος σε συνέντευξη του στην εφημερίδα ΄Πρώτο Θέμα΄ στις 6 Δεκ 20120 μας είπε επιρρίπτοντάς ευθύνες στους προκατόχους του ότι - Το οικιστικό χάος δεν μπορούμε να το εξαφανίσουμε γιατί είναι χάος δεκαετιών - μόνο να το αυξήσουμε μπορούμε θα συμπληρώναμε εμείς, και ότι <η σημερινή κατάσταση στις πολεοδομίες τον έχει εξοργίσει προσωπικά> και για τον λόγο αυτόν μας διευκρίνισε ιδρύει τις περιφερειακές Υπηρεσίες Δόμησης. ( ΥΔΟΜ) .

Εντύπωση μας προκάλεσε η παράλληλη ίδρυση της υπερτοπικής ΚΥΔΟΜ, της πολεοδομίας όπως λέγεται των πλουσίων, για την εξυπηρέτηση όσων ασχολούνται με έργα αξίας άνω των 500.000 Ευρώ που έρχεται σε συνέχεια της ΕΥΠΑΤΕ μίας αντίστοιχης υπηρεσίας εξυπηρέτησης πλουσίων του Υπουργείου Τουρισμού. Μήπως η ίση μεταχείριση των Ελλήνων πολιτών που παρεπιμπτόντως αναφέρεται στο άρθρο 4 του συντάγματος αναθεωρείται και αυτή;

 

8. Άρση του δικαιώματος στην περιβαλλοντική πληροφόρηση;

Άρθρο 11. Το κείμενο της παρ. 3γ δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά: ΄Αν ο φορέας κίνησης της διαδικασίας του ΄Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου΄ είναι κύριος της προς πολεοδόμηση έκτασης, η διαδικασία δημοσιότητας … παραλείπεται. Μήπως τα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια ( ΤΠΣ) παρακάμπτονται πλήρως από τα Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΕΠΣ); Μήπως σε περιπτώσεις τουριστικών ΄στρατηγικών΄ επενδύσεων θα συγκροτείται ΕΠΣ; Μήπως θα επιτρέπεται κάθε οικιστική ή άλλη ανάπτυξη χωρίς τους όρους και περιορισμούς που ισχύουν για την ευρύτερη δημοτική περιοχή χωρίς καμία διαδικασία δημοσιότητας και ενημέρωσης των κατοίκων από τις αρχές; Μήπως;

 

9. Η ιπτάμενη μεταφορά συντελεστών δόμησης

Άρθρο 69 έως 76. Πριν αρκετά χρόνια θεσμοθετήθηκε ένα πολεοδομικό εργαλείο, η μεταφορά συντελεστή δόμησης για να δώσει την δυνατότητα στο φτωχό ελληνικό κράτος να αποζημιώνει με άλλο τρόπο ακίνητες ιδιοκτησίες που έπρεπε να απαλλοτριωθούν για κοινωνικό όφελος ( διανοίξεις δρόμων, παραδοσιακά κτίρια κλπ). Η καινοτόμα σωστή αυτή ρύθμιση πριν αλέκτωρ λαλήσει μετατράπηκε σε κερδοσκοπικό εργαλείο διάθεσης αναξιοποίητων συντελεστών δόμησης γενικότερα. Επιτήδειοι τρέχανε να αγοράσουν συντελεστές δόμησης και τους μεταφέρουν σε μπον φιλέ υψηλής αξίας περιοχές πάνω στα κεφάλια και τις πολυκατοικίες ανύποπτων πολιτών.

Ακολούθησαν εκατοντάδες προσφυγές, δικαστικό κομφούζιο και επενέβη το Συμβούλιο της Επικρατείας διευκρινίζοντας ότι επιτρέπεται η μεταφορά συντελεστή δόμησης μόνο σε συγκεκριμένους χώρους που οργανώνει για τον σκοπό αυτό η πολιτεία – Ζώνες υποδοχής συντελεστών δόμησης (Ζ.Υ.Σ).

Θα περίμενε κανείς μετά την εξέλιξη αυτή ότι οι αρμόδιοι θα έτρεχαν να δημιουργήσουν νέες μικρές πόλεις, και περιφερειακές οικιστικές ζώνες για την απρόσκοπτη μεταφορά συντελεστών δόμησης. Αντί για αυτό, το νέο χωροταξικό νομοσχέδιο, χωρίς να έχει θεσμοθετήσει ζώνες μεταφοράς συντελεστών δόμησης επαναφέρει από το παράθυρο τον θεσμό αναθέτοντάς σε διορισμένα από τον εκάστοτε υπουργό όργανα τις αποφάσεις αυτές. Πολίτες, γειτονιές, δήμαρχοι θα αντιδρούν γιατί κανείς δεν θέλει hotspot μεταναστευτικών κεφαλαίων να εισβάλουν στη γειτονιά του. Το απόλυτο χάος έρχεται και πάλι. Χαράς ευαγγέλια σε δικηγόρους και ειδικευμένους νομικούς συμβούλους.

 

Συμπεράσματα

Το νέο χωροταξικό νομοσχέδιο είναι ένα αντισυνταγματικό σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο νομοθέτημα γιατί ακυρώνει την καθοριστική συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων των τοπικών κοινωνιών. Παραδίδει με αντιεπιστημονικό τρόπο και μεσιτική βιασύνη τη χώρα μας στην α λα καρτ ανάπτυξη της κερδοσκοπίας χωρίς να έχει ολοκληρωθεί με την βοήθεια της νέας δορυφορικής τεχνολογίας το κτηματολόγιο και προχωρήσει ο ανεξάρτητος από συμφέροντα χωροταξικός σχεδιασμός. Αναθέτει την διαχείριση των πολεοδομικών μας θεμάτων και την λήψη μέτρων διευκόλυνσης των απανταχού επιτηδείων σε επιτροπές ημετέρων που δεν χρήζουν ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής αποδοχής αποφεύγοντας να θεσπίσει σταθερές προδιαγραφές για την προστασία του περιβάλλοντος.

Η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του τόπου μας παραμένει απροστάτευτη. Τα νησιά του Αιγαίου, μέχρι χθες προστατευόμενα νομοθετικά σαν παραμεθόριες περιοχές σήμερα εξαγοράζονται από ανώνυμα κεφάλαια, οι δημόσιες παραλίες μας παραδίδονται σαν πολύτιμα χρυσαφένια δώρα στην ανελέητη κερδοσκοπία, η αυθαίρετη δόμηση επιβραβεύεται και πάλι, οι τοπικές κοινωνίες φιμώνονται, οι εκλεγμένοι δήμαρχοι στις τουριστικές περιοχές γίνονται υποτελείς κομπάρσοι στρατηγικά επιλεγμένων επενδυτών, συντελεστές δόμησης μεταφέρονται και πάλι στις πλάτες ανυποψίαστων πολιτών. Η κεντρική φιλοσοφία του νομοσχεδίου αποκρυπτογραφείτε επιεικώς με τα γνωστά λόγια του εμποράκου: Ο (πλούσιος) πελάτης πάντα δίκιο έχει.

Η χωροταξία αυτό το μοναδικό όπλο κατοχύρωσης εθνικής κυριαρχίας και προάσπισης των συμφερόντων των τοπικών κοινωνικών στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο χρησιμοποιείται στη χώρα μας για τον αντίθετο σκοπό, σαν εργαλείο γρήγορης και χωρίς ελέγχους πώλησης της ελληνικής γης .

Παράλληλα η προσεκτική ανάγνωση των άρθρων του νέου χωροταξικού νομοσχεδίου σε συνδυασμό με διυπουργικές αποφάσεις του Ν. 3894/2010 περί στρατηγικών επενδύσεων, την εφαρμογή των οποίων ήδη βλέπουμε στα ελληνικά νησιά δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η τουριστική εκμετάλλευση του ελληνικού χώρου και των νησιών μας περνάει από τα χέρια των κατοίκων στα χέρια του ανωνύμου κεφαλαίου με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Είχα προβληματιστεί και πάλι. Τόσα χρόνια μετά την μεταπολίτευση, τόσα νέα πανεπιστήμια, τόσοι περιφερόμενοι δάσκαλοι καθηγητές, τόσες χιλιάδες μηχανικοί, τόσα σεμινάρια, τόσα εκατομμύρια εκπαιδευτικές ώρες, θα περίμενα όλο αυτό το απόσταγμα γνώσεων και εμπειρίας να αποτυπωθεί για να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας και προστατεύσει την ομορφιά και τα συμφέρονται της χώρας μας σε μερικές τουλάχιστον από τις 124 σελίδες του νέου εθνικού χωροταξικού νομοσχεδίου.

Θα περίμενα με τις νέες ψηφιακές δορυφορικές τεχνολογίες να έχουν αποτυπωθεί εδώ και καιρό όλα τα κτίρια στις πόλεις μας, όλες οι εκτός σχεδίου περιοχές, το τελευταίο δένδρο από τα δάση μας, ο τελευταίος βράχος στα τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Θα περίμενα να δω σε αυτό το νομοσχέδιο σχεδιασμένες ήδη ζώνες μεταφοράς συντελεστών δόμησης, ζώνες προστασίας της θέας παραδοσιακών οικισμών και μνημείων, ζώνες προστασίας της αγροτικής παραγωγής, συγκεκριμένες ζώνες εγκατάστασης φωτοβολταϊκών, ζώνες τοποθέτησης ανεμογεννητριών σε προσεκτικά επιλεγμένους χώρους που δεν καταστρέφουν την ομορφιά του ελληνικού τοπίου.

Μάταια περίμενα την αλλαγή αυτή, σαράντα έξη χρόνια από τις επαναστατικές εκείνες μέρες του Πολυτεχνείου και ακόμα περπατάω σε σπασμένα πεζοδρόμια. Μάταια περίμενα να ξαναδώ τα υπουργικά γραφεία να είναι γεμάτα με φοιτητές, με νέους αρχιτέκτονες, με εκπροσώπους περιβαλλοντικών οργανώσεων, με τίμιους δημάρχους, με πραγματικούς επιστήμονες πολεοδόμους, με όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να εργαστούν για την πολεοδομική ανασυγκρότηση της χώρας μας χωρίς κέρδος, όπως εκείνη την αείμνηστη εποχή του Αντώνη Τρίτση. Μάταια περίμενα.

Τώρα μετά από τόσα χρόνια μόνο αρμόδιους υπουργούς σε στρογγυλά τραπέζια βλέπω παρέα με μεσίτες, ιδιοκτήτες ακινήτων και off shore επιχειρηματίες να τρώνε πλουσιοπάροχα νομοθετώντας για τα οικιστικά μας θέματα και γκαρσόνια πολυτελείας με πτυχία ανωτάτων σχολών να τους σερβίρουν το κρασί.

Είχα στεναχωρηθεί και πάλι. Η επιστροφή στην προ κρίσης παλαιοκομματική κανονικότητα με τρέντυ αυτή τη φορά ρούχα είναι πάλι εδώ. Όλα δείχνουν ότι οι on και off shore δυνάμεις της κερδοσκοπίας έχουν πετύχει την απόλυτη νίκη. Είναι έτοιμες να καταλάβουν για να εκμεταλλευτούν τον ελληνικό χώρο χωρίς αντίσταση.

Λεφτά υπάρχουν. Αδέσποτα διεθνή κεφάλαια περιμένουν μεσίτες υπουργούς να ανοίξουν με fast track διαδικασίες ανοχύρωτες εθνικές πόρτες, να παραδώσουν χωρίς τρωικό πόλεμο την ωραία Ελένη. Χρήματα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης, από τα δανεικά των γενεών που έρχονται, είναι έτοιμα και αυτά υπό μορφή δήθεν αναπτυξιακών επιδοτήσεων να φτάσουν στα χέρια των επιτήδειων φίλων. Το νέο χωροταξικό νομοσχέδιο είναι εδώ, νόμος του κράτους. Όλα πάνε κατ’ ευχήν.

Κι όμως η διαπλεκόμενη άρχουσα πολιτική τάξη πραγμάτων δεν είναι ασφαλής. Έχει δύο μεγάλους εχθρούς που η υποτίμηση τους μπορεί να αποδειχθεί μοιραία: την νέα τεχνολογία και τη νέα γενιά. Η δυνατότητα που παρέχει η νέα τεχνολογία, ένα απλό μήνυμα, ένα άρθρο, μια σοβαρή ανάλυση που γράφει ένας απλός φοιτητής, μια φοιτήτρια, ένα απλός πολίτης, ένας απλός μηχανικός, μια νοικοκυρά, σε λίγες ώρες να μεταδοθεί αυτούσια χωρίς λογοκρισία σε χιλιάδες Έλληνες πολίτες, να αποκαλύψει σκάνδαλα, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να προκαλέσει αντιδράσεις, να ελέγξει την εξουσία, είναι πρωτόγνωρη.

Ο ποιο καλοπληρωμένος από τους καλοπληρωμένους επικοινωνιακούς συμβούλους θα έχει μεγάλη δυσκολία πια να πουλήσει τον φρέσκο μας αέρα ή αέρα φρέσκο σε τιμή ευκαιρίας. Αργά ή γρήγορα οι Έλληνες και Ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν θα αργήσουν να ζητήσουν αναλυτικό λογαριασμό από τους πολιτικούς μας σε ποιους επιτήδειους πηγαίνουν τα χρήματα που δίνουν από το υστέρημα τους για την Ελλάδα.

Όλο και περισσότεροι Έλληνες και φίλοι της Ελλάδας απογοητευμένοι από την ελληνική δικαιοσύνη και την αμφίρροπη στα περιβαλλοντικά θέματα στάση του Συμβουλίου Επικρατείας καταφεύγουν στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου που ξεκάθαρα υπερασπίζονται το δικαίωμα των Ελλήνων στην περιβαλλοντική πληροφόρηση και βάζουν τέλος στις μεθοδεύσεις παραγραφής περιβαλλοντικών αδικημάτων δίνουν ελπίδα.

Αργά ή γρήγορα οι νέοι μας, μέσω φοιτητικών και μαθητικών τοπικών οργανώσεων θα προσφύγουν και αυτοί στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια για να υπερασπιστούν τους παραδοσιακούς μας οικισμούς, τις παραλίες μας, τα βουνά μας , τις περιοχές Natura , τα τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους από την ανελέητη κερδοσκοπία σαν οι μοναδικοί με πραγματικό έννομο συμφέρον ιδιοκτήτες της χώρας αυτής τα χρόνια που έρχονται. Η νομική εκπροσώπηση της νέας γενιάς σε περιβαλλοντικά και ποιότητας ζωής θέματα μέσα και έξω από τη χώρα θα είναι μια επαναστατική δράση με πολύ μεγαλύτερη δυναμική από μια ακόμα πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας.

Φανταστείτε τι θα γίνει αν όλοι μαζί ενωμένοι οι φορείς εκπροσώπησης της νεολαίας προσφύγουν στο Συμβούλιο Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό δικαστήριο ζητώντας την ακύρωση του νέου αυτού χωροταξικού νομοσχεδίου για την προάσπιση της ομορφιάς του ελληνικού χώρου για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας και του κόσμου όλου.

Κάτι μου λέει ότι έρχονται δύσκολα χρόνια για διαπλεκόμενους διαχειριστές της εξουσίας. Μια νέα φωνή ακούγεται όλο και πιο δυνατά σε κάθε γωνία της Ελλάδας.

Φτάνει πια, μην υποτιμάτε άλλο την νοημοσύνη μας, μην μας περνάτε άλλο για βλάκες.

 

Πηγή: Νίκος Τσεμάνης Πολιτικός Μηχανικός. Dipl. Ing ETH Ζυρίχης- SYSPEIROSIARISTERONMIHANIKON.BLOGSPOT.COM